សៀមរាប៖ រឿងដ៏សាហាវព្រៃផ្សៃមួយបានកើតឡើងកាលពីថ្ងៃសៅរ៍សប្តាហ៍មុននៅ ខេត្តសៀមរាប ដោយក្មេងស្រីអាយុ ១១ ឆ្នាំម្នាក់ ត្រូវបានជនល្មោភកាមម្នាក់ចាប់រំលោភ រួចសម្លាប់ហើយចងព្យូរកជាប់នឹងបង្អួច ដើម្បីឲ្យគេភាន់ច្រលំថាជាករណីសម្លាប់ខ្លួន។ នេះបើយោងទៅតាមព័ត៌មានដែលទទួលបានពីសមត្ថកិច្ចនគរបាល ខេត្ត។
ស្នងការនគរបាល ខេត្តសៀមរាប លោក ឌួង សុខា បានឲ្យដឹងកាលពីម្សិលមិញនេះថា នៅគ្រាកើតហេតុ ក្មេងស្រីរងគ្រោះកំពុងតែនៅក្នុងផ្ទះរបស់នាងដែលស្ថិតក្នុងស្រុក ពួកតែម្នាក់ឯង។ នៅពេលដែលមីងស្រីក្មេងរងគ្រោះបានត្រឡប់ពីផ្សារមកដល់ផ្ទះវិញ គាត់បានឃើញសាកសពក្មួយស្រីរបស់គាត់ចង ក ព្យួរនឹងចម្រឹងបង្អួចជាមួយនឹងខ្សែកាបទូរទស្សន៍។
បុរសឈ្មោះ ស កុសល អាយុ ២៥ ឆ្នាំ ដែលជាអ្នកជិតខាង បានឆ្លើយតបទៅនឹងសម្រែកទ្រហោយំរបស់មីងក្មេងស្រីរងគ្រោះដោយរត់ មកកន្លែងកើតហេតុ និងបានកាត់ខ្សែកាបទម្លាក់ក្មេងស្រីចុះមក តែក្រោយមក បុរសនោះក៏ត្រូវបានសមត្ថកិច្ចប្រកាសថា រូបគេគឺជាជនជាប់សង្ស័យក្នុងអំពើរំលោភសម្លាប់នេះ ហើយបន្ទាប់មកក៏ត្រូវបានឃាត់ខ្លួន។
លោក សុខា បញ្ជាក់ថា៖ «យើងគិតថាទីតាំង និងរបៀបដែលក្មេងស្រីរងគ្រោះចងកនេះ គឺជាចំណុចដែលគួរឲ្យសង្ស័យ។ យើងបានយកសាកសពក្មេងស្រីរងគ្រោះមកធ្វើ កោលស្យវិច្ឆ័យ …ហើយយើងបានរកឃើញថានាងត្រូវបានគេចាប់រំលោភ។ យើងក៏បានសន្និដ្ឋានថា រឿងនេះមិនមែនជាករណីអត្តឃាតនោះទេ វាជាករណីរំលោភហើយសម្លាប់»។
លោកបន្តថា៖ «មីងរបស់ក្មេងស្រីរងគ្រោះបានឃើញក្មួយស្រីរបស់គាត់ចង ក នឹងចម្រឹងបង្អួចបែបនេះ គាត់ក៏បានស្រែកហៅឲ្យគេជួយ ហើយភ្លាមៗនោះដែរ ជនសង្ស័យ បានរត់ទៅកន្លែងកើតហេតុ ហើយជួយកាត់ខ្សែកាបចេញពីបង្អួច។ យើងបានចាប់រូបគេនៅនឹងកន្លែងកើតហេតុតែម្តង»។
សមត្ថកិច្ចប៉ូលិសក្នុងស្រុកកំពុងធ្វើការជាមួយអង្គភាពការពារ កុមារ (CPU) ក្នុងការប្រមួលភស្តុតាង DNA នៅកន្លែងកើតហេតុយកទៅធ្វើកោលស្យវិច្ច័យ។
ផ្អែកទៅតាមតួលេខប្រចាំឆ្នាំរបស់ CPU បានឲ្យដឹងថា កាលពីឆ្នាំមុន ខេត្តសៀមរាបមានចំនួនករណីឧក្រិដ្ឋកម្មប្រឆាំងកុមារសរុបចំនួន ៣៩ ករណី ដែលជាតួលេខខ្ពស់បំផុត ក្នុងចំណោមខេត្តក្រុងទាំងអស់់របស់ប្រទេស កម្ពុជា ដោយក្នុងនោះមានរួមបញ្ចូលករណីរំលោភបូក និងឃាតកម្មផងដែរ។ បន្ទាប់ពីខេត្ត សៀមរាបគឺ ខេត្តបាត់ដំបង មានចំនួន ៣៣ ករណី។
លោក James McCabe នាយកប្រតិបត្តិរបស់អង្គភាពការពារកុមារនេះបានប្រាប់ឲ្យដឹង ពីថ្ងៃម្សិលមិញថា៖ ខេត្តទាំងពីរនេះ (បាត់ដំបង និង សៀមរាប) មានអត្រាឃាត់ខ្លួនដល់ទៅ ៩០ ភាគរយ ពោលគឺខ្ពស់មែនទែន ហើយក៏បានបន្តទៀតថា កត្តា ជាច្រើនដែលបណ្តាលឲ្យអត្រារំលោភមានការកើនឡើងនៅទូទាំងប្រទេសមាន ដូចជា ការនៅតែម្នាក់ឯង កង្វះការអប់រំ រឿងអាសអាភាស និងកង្វះសេវាកម្មសម្រាប់អ្នកដែលមានជំងឺផ្លូវចិត្ត៕